صراط مستقیم

...علایم غیرحتمى ...یک روایت، از امام صادق (ع) ...

در این روایت چنان روى علایم و مفاسد انگشت گذارده شده که گویى این پیشگویى،

مربوط به 13 یا 14 قرن پیش نیست،

بلکه مربوط به همین قرن است؛

و امروز که بسیارى از آنها را با چشم خود مى‏بینیم قبول مى‏ کنیم که براستى معجزه ‏آساست.
امام صادق (ع) به یکى از یاران خود فرمود:
1- هرگاه دیدى که: حق بمیرد و طرفدارانش نابود شوند.

 
2- و دیدى که: ظلم و ستم فراگیر شده است.

3- و دیدى که: قرآن فرسوده و بدعت‏هایى از روى هوا و هوس، در مفاهیم آن آمده است.

4- و دیدى که: دین خدا (عملا) توخالى شده، همانند ظرفى که آن را واژگون سازند!

5- و دیدى که: طرفداران و اهل باطل بر اهل حق پیشى گرفته‏ اند.

6- و دیدى که: کارهاى بد آشکار شده و از آن نهى نمى ‏شود و بدکاران بازخواست نمى‏ شوند.

7- و دیدى که: مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا کنند.

8- و دیدى که: افراد (به ظاهر) باایمان سکوت کرده و سخنشان را نمى‏ پذیرند.

9- و دیدى که: شخص بدکار دروغ گوید، و کسى دروغ و نسبت نارواى او را رد نمى‏ کند.

10- و دیدى که: بچه ‏ها، به بزرگان احترام نمى‏ گذارند.

11- و دیدى که: قطع پیوند خویشاوندى شود.

12- و دیدى که: بدکار را ستایش کنند و او شاد شود و سخن بدش به او برنگردد.

13- و دیدى که: نوجوانان پسر، همان کنند که زنان مى‏ کنند.

14- و دیدى که: زنان با زنان ازدواج نمایند.

15- و دیدى که: انسانها اموال خود را در غیر اطاعت خدا مصرف مى‏ کنند و کسى مانع نمى‏ شود.

16- و دیدى که: افراد با دیدن کار و تلاش نامناسب مؤمن، به خدا پناه مى‏ برند.

17- و دیدى که: مدّاحى دروغین از اشخاص، زیاد شود.

18- و دیدى که: همسایه همسایه خود را اذیّت مى‏کند و از آن جلوگیرى نمى‏ شود.

19- و دیدى که: کافر به خاطر سختى مؤمن، شاد است.

20- و دیدى که: شراب را آشکارا مى‏آشامند و براى نوشیدن آن کنار هم مى‏ نشینند و از خداوند متعال نمى‏ ترسند.

21- و دیدى: کسى که امر به معروف مى‏کند خوار و ذلیل است.

22- و دیدى که: آدم بدکار در آنچه آن را خداوند دوست ندارد، نیرومند و مورد ستایش است.

23- و دیدى که: اهل قرآن و دوستان آنها خوارند.

24- و دیدى که: راه نیک بسته و راه بد باز است.

25- و دیدى که: خانه کعبه تعطیل شده، و به تعطیلى آن دستور داده مى‏ شود.

26- و دیدى که: انسان به زبان مى‏ گوید ولى عمل نمى ‏کند.

27- و دیدى که: مؤمن، خوار و ذلیل شمرده شود.

28- و دیدى که: بدعت و زنا آشکار شود.

29- و دیدى که: مردم به شهادت و گواهى ناحق اعتماد کنند.

30- و دیدى که: حلال، حرام شود و حرام، حلال گردد.

31- و دیدى که: دین براساس میل اشخاص معنى شود، و کتاب خدا و احکام آن تعطیل گردد.

32- و دیدى که: جرأت بر گناه آشکار شود و دیگر کسى براى انجام آن منتظر تاریکى شب نگردد.

33- و دیدى که: مؤمن نتواند نهى از منکر کند مگر در قلبش.

34- و دیدى که: ثروت بسیار زیاد در راه خشم خدا خرج گردد.

35- و دیدى که: سردمداران به کافران نزدیک شوند و از نیکوکاران دور شوند.

36- و دیدى که: والیان در قضاوت رشوه بگیرند.

37- و دیدى که: پستهاى مهمّ والیان براساس مزایده است نه براساس شایستگى.

38- و دیدى که: مردم را از روى تهمت و یا سوء ظن بکشند.

39- و دیدى که: مرد به خاطر همبسترى با همسران خود مورد سرزنش قرار گیرد.

40- و دیدى که: زن بر شوهر خود مسلط شود و کارهایى که مورد خشنودى شوهر نیست انجام مى‏ دهد و به شوهرش خرجى مى‏ دهد.

41- و دیدى که: سوگندهاى دروغ به خدا بسیار گردد.

42- و دیدى که: آشکارا قمار بازى مى‏ شود.

43- و دیدى که: مشروبات الکلى بطور آشکار بدون مانع خرید و فروش مى‏ شود.

44- و دیدى که: مردم محترم توسط کسى که مردم از سلطنتش ترس دارند، خوار شوند.

45- و دیدى که: نزدیکترین مردم به فرمانداران آنانى هستند که به ناسزاگویى به ما خانواده عصمت (ع) ستایش شوند.

46- و دیدى که: هرکس ما را دوست دارد او را دروغگو خوانده و گواهى‏اش را قبول نمى‏ کنند.

47- و دیدى که: در گفتن سخن باطل و دروغ با همدیگر رقابت کنند.

48- و دیدى که: شنیدن سخن حق بر مردم سنگین است ولى شنیدن باطل برایشان آسان است.

49- و دیدى که: همسایه از ترس زبان به همسایه احترام مى ‏کند.

50- و دیدى که: حدود الهى تعطیل شود و طبق هوى و هوس عمل شود.

51- و دیدى که: مسجدها طلاکارى (زینت داده) شود.

52- و دیدى که: راستگوترین مردم نزد آنها مفتریان دروغگو است.

53- و دیدى که: بدکارى آشکار شده و براى سخن‏ چینى کوشش مى‏ شود.

54- و دیدى که: ستم و تجاوز شایع شده است.

55- و دیدى که: غیبت، سخن خوش آنها شود و بعضى بعض دیگر را به آن بشارت کنند.

56- و دیدى که: حجّ و جهاد براى خدا نیست.

57- و دیدى که: سلطان به خاطر کافر، شخص مؤمن را خوار کند.

58- و دیدى که: خرابى بیشتر از آبادى است.

59- و دیدى که: معاش انسان از کم‏فروشى به دست مى‏ آید.

60- و دیدى که: خونریزى آسان گردد.

61- و دیدى که: مرد به خاطر دنیایش ریاست مى‏ کند.

62- و دیدى که: نماز را سبک شمارند.

63- و دیدى که: انسان ثروت زیادى جمع کرده، ولى از آغاز آن تا آخر، زکاتش را نداده است.

64- و دیدى که: قبر مردها را بشکافند و آنها را اذیّت کنند.

65- و دیدى که: هرج‏ومرج بسیار است.

66- و دیدى که: مرد روز خود را با مستى به شب مى‏رساند، و شب خود را نیز به همین منوال به صبح برساند و هیچ اهمیّتى به برنامه مردم ندهد.

67- و دیدى که: با حیوانات آمیزش مى‏ شود.

68- و دیدى که: مرد به مسجد (محل نماز) مى‏ رود وقتى برمى‏ گردد لباس در بدن ندارد (لباسش را دزدیده اند).

69- و دیدى که: حیوانات همدیگر را بدرند.

70- و دیدى که: دلهاى مردم سخت و دیدگانشان خشک و یاد خدا برایشان گران است.

 71- و دیدى که: بر سر کسبهاى حرام آشکارا رقابت کنند.

72- و دیدى که: نمازخوان براى خودنمایى نماز مى ‏خواند.

73- و دیدى که: فقیه براى دین خدا فقه نمى ‏آموزد و طالب حرام ستایش و احترام مى‏ گردد.

74- و دیدى که: مردم در اطراف قدرتمندانند.

75- و دیدى که: طالب حلال، مذمت و سرزنش مى‏ شود و طالب حرام، ستایش و احترام مى‏ گردد.

76- و دیدى که: در مکه و مدینه کارهایى مى‏ کنند که خدا دوست ندارد و کسى از آن جلوگیرى نمى‏ کند، و هیچ‏کس بین آنها و کارهاى بدشان مانع نمى ‏شود.

77- و دیدى که: آلات موسیقى و لهو در مدینه و مکّه آشکار گردد.

78- و دیدى که: مرد سخن حق گوید و امر به معروف و نهى از منکر کند، ولى دیگران او را از این کار برحذر مى ‏دارند.

79- و دیدى که: مردم به همدیگر نگاه مى‏ کنند، و از مردم بدکار پیروى نمایند.

80- و دیدى که: راه نیک خالى و راه رونده ندارد.

81- و دیدى که: مرده را مسخره کنند و کسى براى او اندوهگین نشود.

82- و دیدى که: سال به سال بدعت و بدیها بیشتر شود.

83- و دیدى که: مردم و جمعیّتها جز از سرمایه‏داران پیروى نکنند.

84- و دیدى که: به فقیر چیزى را دهند که برایش بخندند، ولى در راه غیر خدا ترحّم است.

85- و دیدى که: علایم آسمانى آشکار شود و کسى از آن نگران نشود.

86- و دیدى که: مردم مانند حیوانات در انظار یکدیگر عمل جنسى به جا مى‏آورند و کسى از ترس مردم از آن جلوگیرى نمى‏ کند.

87- و دیدى که: انسان در راه غیرخدا بسیار خرج کند، ولى در راه خدا از اندک هم مضایقه دارد.

88- و دیدى که: عقوق پدر و مادر رواج دارد و فرزندان هیچ احترامى براى آنها قائل نیستند بلکه نزد فرزند از همه بدترند.

89- و دیدى که: زنها بر مسند حکومت بنشینند و هیچ کارى جز خواسته آنها پیش نرود.

90- و دیدى که: پسر به پدرش نسبت دروغ بدهد، و پدر و مادرش را نفرین کند و از مرگشان شاد گردد.

91- و دیدى که: اگر روزى بر مردى بگذرد، ولى او در آن روز گناه بزرگى مانند بدکارى، کم‏ فروشى و زشتى انجام نداده ناراحت است.

92- و دیدى که: قدرتمندان، غذاى عمومى مردم را احتکار کنند.

93- و دیدى که: اموال حق خویشان پیامبر (ص) (خمس) در راه باطل تقسیم گردد و با آن قماربازى و شرابخوارى شود.

94- و دیدى که: به وسیله شراب بیمار را مداوا و براى بهبودى آن را تجویز کنند.

95- و دیدى که: در امر به معروف و نهى از منکر و ترک دین بى‏تفاوت و یکسانند.

96- و دیدى که: سروصداى منافقان برپا، امّا صداى حق‏ طلبان خاموش است.

97- و دیدى که: براى اذان و نماز مزد مى‏ گیرند.

98- و دیدى که: مسجدها پر است از کسانى که از خدا نترسند و غیبت هم نمایند.

99- و دیدى که: خورندگان اموال یتیمان ستوده شوند.

100- و دیدى که: قاضیان برخلاف دستور خداوند قضاوت کنند.

101- و دیدى که: استانداران از روى طمع، خائنان را امین خود قرار دهند.

102- و دیدى که: فرمانروایان، میراث مستضعفان را در اختیار بدکاران از خدا بى خبر قرار دهند.

103- و دیدى که: بر روى منبرها از پرهیزکارى سخن مى‏ گویند، ولى گویندگان آن پرهیزکار نیستند.

104- و دیدى که: صدقه را با وساطت دیگران، بدون رضاى خداوند و به خاطر درخواست مردم بدهند.
105- و دیدى که: وقت (اوّل) نمازها را سبک بشمارند.

106- و دیدى که: همّ و هدف مردم شکم و شهوتشان است.

107- و دیدى که: دنیا به آنها روى کرده است.

108- و دیدى که: نشانه ‏هاى برجسته حق ویران شده است؛ در این وقت خود را حفظ کن و از خدا بخواه که از خطرات گناه نجاتت بدهد.

«بحار الانوار، علّامه مجلسى، ج 52، ص 260- 256، با اندکى تلخیص در متن.»

به نقل از : کتاب یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان(علیه السلام)